jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo|jo
She was 82 years old — sweet, frail, and maybe four feet eight inches tall.
She had many beloved children, grandchildren, and even a few great-grandchildren
They all grew up knowing that family was their core — their base, their home where love resided.
It was only a few days before Christmas, and Mrs. Mary entered our ICU.
COPD.
She lived with this for a long time. But this time, it crippled her. We gave her an O2 nasal cannula and small amounts of morphine IVP for comfort to help her breathe and relax.
The family gathered around, and while in ICU, they decided on a group session, which included her ICU physician, a nurse (me), and the respiratory therapist.
We discussed DNR, DNI, and “comfort care” measures.
And behind the tears that welled up in Mrs. Mary’s eyes, she spoke to all of us:
“I have lived a wonderful and fruitful life. My beloved husband passed away ten years ago. I still love him, and I still miss him.
I will miss you here on earth, but please know that my spirit will always be with you. I’m ready to be at peace with my maker and husband. I will be your guardian Angel and look after all of you.”
We all had tears in our eyes.
It was a defining moment.
This 82-year-old dear soul — cognizant, totally alert, and oriented — made her decision: No CPR. No crushing of her ribs. No ventilator.
Her wish was to be with her family and die in peace.
Her little five-year-old granddaughter walked up to her “memaw” and presented her with a Christmas present that she picked out herself.
Little Amelia had a music box with an angel on top. As Mrs. Mary wound up the music box, the music came softly: “The first noel, the angels did say …”
They hugged each other and promised to be with her the next Christmas morning.
That next day, Christmas morning, light snow filled the hospital canvas. It was a quiet day, a peaceful day.
Her grandchildren and great-grandchildren had just arrived to wish their “memaw” a Merry Christmas.
As they walked into her room, they noticed Mrs. Mary had her eyes closed.
Agonal breathing.
Mrs. Mary let out her last breath.
She died with a peaceful smile.
And in her lap, between her hands, she held to the final moment the Angel music box.
We all held hands and hugged each other in this tender moment.
It was Mrs. Mary’s first noel in heaven.
“The first noel the angels did say …”
And her family realized that she was an angel. Their forever angel was effortlessly singing with her husband now and surrounded by many other angels.
Debbie Moore-Black is a nurse who blogs at Do Not Resuscitate.
lisa1 lisa2 lisa3 lisa4 lisa5 lisa6 lisa7 lisa8 lisa9 lisa10 lisa11 lisa12 lisa13 lisa14 lisa15 lisa16 lisa17 lisa18 lisa19 lisa20 lisa21 lisa22 lisa23 lisa24 lisa25 lisa26 lisa27 lisa28 lisa29 lisa30 lisa31 lisa32 lisa33 lisa34 lisa35 lisa36 lisa37 lisa38 lisa39 lisa40 lisa41 lisa42 lisa43 lisa44 lisa45 lisa46 lisa47 lisa48 lisa49 lisa50 lisa51 lisa52 lisa53 lisa54 lisa55 lisa56 lisa57 lisa58 lisa59 lisa60 lisa61 lisa62 lisa63 lisa64 lisa65 lisa66 lisa67 lisa68 lisa69 lisa70 lisa71 lisa72 lisa73 lisa74 lisa75 lisa76 lisa77 lisa78 lisa79 lisa80 lisa81 lisa82 lisa83 lisa84 lisa85 lisa86 lisa87 lisa88 lisa89 lisa90 lisa91 lisa92 lisa93 lisa94 lisa95 lisa96 lisa97 lisa98 lisa99 lisa100 lisa101 lisa102 lisa103 lisa104 lisa105 lisa106 lisa107 lisa108 lisa109 lisa110 lisa111 lisa112 lisa113 lisa114 lisa115 lisa116 lisa117 lisa118 lisa119 lisa120 lisa121 lisa122 lisa123 lisa124 lisa125 lisa126 lisa127 lisa128 lisa129 lisa130 lisa131 lisa132 lisa133 lisa134 lisa135 lisa136 lisa137 lisa138 lisa139 lisa140 lisa141 lisa142 lisa143 lisa144 lisa145 lisa146 lisa147 lisa148 lisa149 lisa150 lisa151 lisa152 lisa153 lisa154 lisa155 lisa156 lisa157 lisa158 lisa159 lisa160 lisa161 lisa162 lisa163 lisa164 lisa165 lisa166 lisa167 lisa168 lisa169 lisa170 lisa171 lisa172 lisa173 lisa174 lisa175 lisa176 lisa177 lisa178 lisa179 lisa180 lisa181 lisa182 lisa183 lisa184 lisa185 lisa186 lisa187 lisa188 lisa189 lisa190 lisa191 lisa192 lisa193 lisa194 lisa195 lisa196 lisa197 lisa198 lisa199 lisa200 lisa201 lisa202 lisa203 lisa204 lisa205 lisa206 lisa207 lisa208 lisa209 lisa210